Ο Ντράζεν ζει και θα ζει για πάντα

Μα τι μπορεί να γράψει κανείς; Τα δάκρυα δεν έχουν στερέψει και η φαντασία δεν χωρά πια το δικό του μεγαλείο. Κάθε χρόνο, την 7η Ιουνίου, ο Ντράζεν δεν ξαναζεί, διότι ο Ντράζεν δεν πέθανε ποτέ. Απλά, φοράει ξανά μία προς μία τις φανέλες της καριέρας του, της Σιμπένκα, της Τσιμπόνα, της Ρεάλ, των Μπλέιζερς, των Νετς και ζωγραφίζει στα όνειρά μας. Εις μνήμην του Ντράζεν Πέτροβιτς.


Από εκείνο το καταραμένο βράδι της 7ης Ιουνίου 1993, η ανατριχίλα επανέρχεται κάθε χρόνο. Αλλά υπάρχουν στιγμές, που όσο δυνατός κι είναι κανείς, δεν αντιστέκεται… Λυγίζει. Ο Ντράζεν είναι αθάνατος, αλλά για κάποιους είναι ζωντανός. Ηταν Μάιος του 2001 και στο τουρνουά Γουίμπλεντον μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις ολοκληρώνει την πορεία προς το θρίαμβο του τρομερού Κροάτη, Γκόραν Ιβανίσεβιτς. Στο τέλος του αγώνα με τον Ράφτερ, ο θηριώδης Γκόραν, σωριάζεται στο έδαφος… Κλαίει με λυγμούς, το court τον αποθεώνει. Αντλώντας όση δύναμη του είχε απομείνει για να σταθεί στα πόδια του, αρπάζει το μικρόφωνο και οι καρδιές του κόσμου συγκλονίζονται… «Αφιερώνω αυτή τη νίκη στον αδελφό μου, τον Ντράζεν Πέτροβιτς, τον σπουδαιότερο μπασκετμπολίστα της Ευρώπης, που σκοτώθηκε πριν από οκτώ χρόνια. Του οφείλω τα πάντα. Ντράζεν, εκεί πάνω που βρίσκεσαι, να ξέρεις ότι σε αγαπώ και δε σε ξεχνώ ποτέ». Λίγο αργότερα, στ συνέντευξη Τύπου, αποκαλύπτει… «Το 1993 είχα πάει στην κηδεία του και είχα υποσχεθεί ότι θα κερδίσω το Γουίμπλεντον για να τα αφιερώσω σε αυτόν. Επαιξα πολύ άσχημα. Εχασα στον τρίτο γύρο. Φέτος ζήτησα από τον πατέρα μου, πριν έρθει στην Αγγλία, να μου φέρει μερικές εφημερίδες. Σε μία από αυτές, η μοίρα το ήθελε να βρίσκεται ένα πόστερ του Ντράζεν. Το έκοψα και το κόλλησα στο δωμάτιό μου. Ηταν μοιραίο. Όλα πήγαν κατ’ευχήν. Νίκησα και αφιέρωσα τον τίτλο σε αυτόν. Δεν ήταν ο καλύτερος φίλος μου, μα ένας πολύ καλός φίλος».



Όταν ο Ιβανίσεβιτς επέστρεψε στο Σπλιτ, 150 χιλιάδες Κροάτες του επεφύλαξαν τρομακρική υποδοχή. Ο Κροάτης εμφανίστηκε με την εμφάνιση του Ντράζεν στα χέρια και τα δάκρυα μούσκεψαν το χώμα σαν μία ξαφνική μπόρα.

Κυρίες και κύριοι αυτός ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ο Ντράζεν Πέτροβιτς… Το νήμα της ζωής του κόπηκε στις 7 Ιουνίου 1993, μία θλιβερή ημέρα, όχι μόνο για την παγκόσμια μπασκετική κοινωνία, αλλά και για το ελληνικό μπάσκετ και τον ελληνικό Τύπο. Το πρωί της Τρίτης και ελάχιστες ώρες μετά το θανατηφόρο τροχαίο στον αυτοκινητόδρομο Α9 που συνδέει τη Νυρεμβέργη με το Μόναχο, το αλησμόνητο περιοδικό «Τρίποντο» κυκλοφορούσε με την πιο μακάβρια αποκλειστικότητα στα χρονικά. Δανειζόμαστε τον χωρίο που ακολουθεί από το συγκλονιστικό κομμάτι που κατέγραψε και δημοσιεύεται σήμερα (07/06/2006) στο περιοδικό All Star Basket, o άνθρωπος που έκανε στον Μότζαρτ του μπάσκετ, την τελευταία συνέντευξη της ζωής του, τον Βασίλη Σκουντή… Με τίτλο: «Θα καταβροχθίσουμε τους τίτλους…. Ο Μότσαρτ ορκίζεται πως δεν μας κάνει πλάκα και κάνει όνειρα για αυτόν και τον Παναθηναϊκό». Ναι, δεν είναι πλάκα, αν ο θάνατος δεν του είχε στήσει καρτέρι, ο Ντράζεν θα αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό… «Ναι, είμαστε πολύ κοντά με τον Παναθηναϊκό» δήλωνε σε εκείνη την μνημειώδη συνέντευξη.

Ιδού παλαιότερο απόσπασμα από το κομμάτι του Βασίλη Σκουντή στο «All Star Basket»…



«Τρίτη πρωί, Τρίτη 8 Ιουνίου του 1993. Εφτά η ώρα, μπορεί κι εξήμιση. Ακούω το τηλέφωνο να κουδουνίζει μέσα στον ύπνο μου. Ποιος να’ναι τέτοια ώρα; Ανησυχώ για τον πατέρα μου, φοβάμαι μήπως έχει συμβεί κάτι κακό. Τρέχω στο άλλο δωμάτιο και το σηκώνω με τρόμο! Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο Χρήστος Κοντός από την ΕΡΑ. Εχει πρωινή εκπομπή και τον ακούω να με ρωτάει «αν τα’μαθα».

Τι να έμαθα άραγε; Δεν ξέρω, δεν έμαθα τίποτα. Το συμβαίνει ρε γαμώ το; Τον ρωτώ με περιέργεια, με ανυπομονησία και μου δίνει την απάντηση… «Να, μόλις τώρα πήραμε ένα τηλεγράφημα, που λέει ότι σκοτώθηκε ο Ντράζεν Πέτροβιτς, Δεν έχει ακούσει τίποτα;» επιμένει ο Χρήστος. Εχω μείνει με το στόμα ανοιχτό και αισθάνομαι κιόλας τα πρώτα δάκρυα να αυλακώνουν το πρόσωπό μου.

Κλείνω το τηλέφωνο αλαφιασμένος. Ανοίγω την ατζέντα μου και ψάχνω μέσα σε απόγνωση το τηλέφωνο του Νέβεν Μπερτίσεβιτς, Το τηλέφωνό του στην εφημερίδα χτυπάει, αλλά κανείς δεν το σηκώνει. Δεύτερη επιλογή, ο Ζόραν Κοβάσεβιτς, υπεύθυνος Τύπου της Τσιμπόνα. Τον βρίσκω στο σπίτι του και δε χρειάζεται να ρωτήσω αν είναι αλήθεια. Το καταλαβαίνω από τον τόνο της φωνής του…

Ηταν αλήθεια… «Μόλις αναγνώρισαν το πτώμα του» μου λέει ο Ζόραν… «Δεν τον ήξεραν οι Γερμανοί, έψαχναν να βρουν ποιος είναι». Τον ευχαριστώ, ούτε που έχω κουράγιο να ρωτήσω περισσότερες λεπτομέρειες, Κλαίω με αναφιλητά, ντύνομαι γρήγορα και φεύγω από το σπίτι… Σταματάω στο ψιλικατζίδικο στη γωνία. Τσιγάρα, εφημερίδες και το «Τρίποντο». Πιάνω στα χέρια μου το περιοδικό και δαγκώνομαι. Στο εξώφυλλο, χαμογελαστός, ο Ντράζεν! Ολοζώναντος κι όμως νεκρός την ίδια στιγμή. Στις εσωτερικές σελίδες η συνέντευξη. Συνέντευξη από ένα πεθαμένο, που να πάρει ο διάβολος. Μία τρομακτική αποκλειστικότητα, μπράβο μου! (…)»



O Ντράζεν βρισκόταν στο Βρότσλαβ, μαζί με την εθνική ομάδα της Κροατίας, για την οποία τόσες μάχες είχε δώσει ο ίδιος. Την ημέρα που σε έναν αγώνα του ΝΒΑ, ο εκφωνητής είπε… «Ο Γιουγκοσλάβος Ντράζεν Πέτροβιτς», έτρεξε και του ζήτησε επιτακτικά, αλλά κι ευγενικά… «Δεν είμαι Γιουγκοσλάβος. Είμαι από την Κροατία. Από τότε, ποτέ ξανά δεν τον αποκάλεσαν Γιουγκοσλάβο».

Τότε, οι Κροάτες έδιναν αγώνες πρόκρισης για το επερχόμενο ευρωμπάσκετ… Στον τελευταίο αδιάφορο αγώνα, η Κροατία χάνει με 94-90 υπό το βλέμμα του Κώστα Κορομηλά και του Κώστα Πετρόπουλου, που είχε ταξιδέψει στην Πολωνία, απεσταλμένος του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου για να κατασκοπεύει έναν μεγάλο αντίπαλο. Μερικές ημέρες νωρίτερα (1η Ιουνίου) είχε σκοράρει 49 πόντους εναντίον της Εσθονίας.

Τη Δευτέρα, η αποστολή της Κροατίας αναχωρούσε από τη Βαρσοβία προς Φρανφκούρτη με προορισμό το Ζάγκρεμπ. Ο Ντράζεν είχε ορίσει ήδη το ραντεβού με την πανέμορφη φίλη του, Μις Γερμανία, Κλάρα Ζάλαντζι, να έρθει με το αυτοκίνητό της στην Φρανκφούρτη για να ταξιδέψουν οδικώς προς το Ζάγκρεμπ. Ο κολλητός φίλος του Ντράζεν, Στόγιαν Βράνκοβιτς, είχε κακό προαίσθημα και του ζητά να ταξιδέψει μαζί με την υπόλοιπη αποστολή. Ο Ντράζεν χαμογελά, άλλωστε ποτέ δεν έκρυβε ότι φοβόταν τα αεροπλάνα.

Για 40 λεπτά το μοιραίο Γκολφ δεν εμφανίζεται, ολόκληρη η αποστολή της Κροατίας περιμένει τον Ντράζεν, αλλά κάποια στιγμή, σκάει μύτη και μεμιάς ο Ντράζεν φορτώνει τις βαλίτσες στο πορτ μπαγκάζ για να είναι συνεπής στο ραντεβού με το θάνατο. Λίγες ώρες αργότερα, το μικρό αυτοκίνητο σμπαραλιάζεται κάτω από τα σίδερα μίας νταλίκας. Χριστέ μου… Ο Μότζαρτ είναι νεκρός. Ακαριαίως! Οι δύο συνεπιβάτριές του, τραυματίζονται βαριά.

Η είδηση του θανάτου γίνεται πρώτο θέμα ακόμα και στο CNN. Στην Κροατία μεταδίδεται για πρώτη φορά από έναν νεανικό σταθμό. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Φράνιο Τούτζμαν διακόπτει την περιοδεία του στην Κίνα κι επιστρέφει άρον άρον στο Ζάγκρεμπ. Στο κοιμητήριο Μιρογκόι …λαϊκό προσκύνημα.

Ολη η χώρα είναι εκεί. Είτε σωματικά, είτε νοερά, είτε τηλεοπτικά. Για την καριέρα του, όχι δεν θα γράψουμε τίποτα.

«Workaholic, φανατικός, αφιερωμένος στο μπάσκετ; Ναι ήταν. Και ξέρετε γιατί; Όχι γιατί ξόδευε 8 ώρες κάθε μέρα στο γήπεδο για να κάνει προπόνηση, αλλά γιατί δεν έδωσε ποτέ στον εαυτό του έστω μία ημέρα ρεπό» - Αλεξάντερ Πέτροβιτς.


www.sportime.gr

Papalouka You Super Star

Βιογραφικό O Θοδωρής Παπαλουκάς γεννήθηκε στην Αθήνα στο μαιευτήριο «Λητώ», στις 8 Μαίου του 1977. Ανήκει στην φουρνιά των παικτών που είχαν ως πηγή έμπνευσης το 1987 και το έπος της εθνικής μας ομάδας στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας. Σε ηλικία 10 ετών παρακολούθησε τον τελικό με την Σοβιετική Ένωση και μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου από την εθνική μας, βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του, για να πανηγυρίσει μαζί με τον αδερφό του και τους γείτονες! Μεγάλωσε στο σπίτι όπου ακόμα μένει η οικογένειά του, στο Νέο Ψυχικό και την γειτονιά των «ελληνορώσων» μαζί με τον πατέρα του Νίκο, την μητέρα του Πόπη και τον αδερφό του Κώστα, δύο χρόνια νεότερο από τον Θοδωρή. Πολύ αργότερα προστέθηκε στην οικογένεια και το τελευταίο μέλος της οικογένειας και αδυναμία όλων, η Μιχαλία Παπαλουκά! Το Ευρωμπάσκετ και η σύμπτωση ότι 20 μέτρα από το σπίτι του είναι το γήπεδο του εθνικού Ελληνορώσων τον έφεραν για πρώτη φορά στο γήπεδο να παίξει μπάσκετ. Όπως υποστηρίζουν όσοι τον έχουν παρακολουθήσει στις πρώτες του κιόλας προπονήσεις, ξεχώρισε αμέσως για ένα πράγμα. Άφηνε τους άλλους να τον περάσουν με την μπάλα στα χέρια τους και τους την έκλεβε από πίσω ολοκληρώνοντας την φάση με αιφνιδιασμό! Ένα άλλο χαρακτηριστικό, που τότε λογιζόταν ως ελάττωμα, αλλά τελικά του βγήκε σε καλό είναι πως πολλές φορές βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση για να πετύχει καλάθι, αλλά προτιμούσε μια εντυπωσιακή πάσα, ακόμα και αν αυτή ήταν παρακινδυνευμένη... Σε ηλικία 11 ετών και με ύψος περίπου 1μ.65 έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα και άρχισε να ξεχωρίζει στα παιδικά, αργότερα στα εφηβικά και τέλος στο ανδρικό τμήμα του «εθνικού Ελληνορώσων». Όλοι μιλούσαν για την αυξημένη σε σχέση με την ηλικία του τεχνική κατάρτιση, αλλά προβλημάτιζε όσους έβλεπαν το μέλλον στο πρόσωπό του, το ότι ήταν πάρα πολύ λεπτός. Από εκείνη την ομάδα, τον αλίευσαν οι Αμπελόκηποι, ένας σύλλογος που έκανε φανταστική πορεία εκείνα τα χρόνια και βρέθηκε από τα γήπεδα της ΕΣΚΑ στα μεγάλα σαλόνια του μπάσκετ. Κάπου εκεί η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του μπάσκετ για τον διεθνή Έλληνα παίκτη, που άφησε κατά μέρος το όνειρό του να δώσει Πανελλαδικές εξετάσεις και να περάσει στην γεωπονική σχολή και άρχισε τις εντατικές προπονήσεις! Ο Θοδωρής Παπαλουκάς έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και από την Γ’ τοπική κατηγορία της Αθήνας βρέθηκε ξαφνικά στην Α1 δίπλά σε σημαντικούς παίκτες. Το θετικό για τον παίκτη είναι πως από τα 18 μέχρι τα 22 ψήλωσε πολύ, σχετικά αργοπορημένα για αγόρι, αλλά αυτό που ζητούσε κάθε μέρα όταν ήταν κοντός, έγινε πραγματικότητα και του διευκόλυνε τα έργα! Αμούστακο παιδί ακόμα έπαιξε λίγα παιχνίδια με τους Αμπελόκηπους στην Α1, η ομάδα υποβιβάστηκε και την επόμενη σεζόν στην Α2 πήρε σημαντικό ρόλο και πολλά λεπτά συμμετοχής. Εκείνη τη σεζόν χρησιμοποιήθηκε ως τριάρι, γεγονός που τον βελτίωσε σε αρκετούς τομείς και η δεύτερη χρονιά του σε αυτή την ομάδα, αποτέλεσε το εισιτήριο για την μεταγραφή του στην Δάφνη. Σε αυτή την γειτονία έμεινε για δύο χρόνια και η δεύτερη χρονιά ήταν η εντυπωσιακή, όταν η ομάδα του ανέβηκε στην Α1, ο Θοδωρής Παπαλουκάς ήταν μέσα στους πρώτους σκόρερ της ομάδας του και πρώτος στις ασίστ και στα κλεψίματα με εντυπωσιακούς αριθμούς στις κατηγορίες αυτές. Η Δάφνη τον παραχώρησε με πολύ ικανοποιητικά για αυτή ανταλλάγματα στον Πανιώνιο και εκεί το «στόρι» ήταν παρόμοιο! Στη πρώτη του σεζόν στον ιστορικό σύλλογο της Νέας Σμύρνης και ενώ αρκετά νωρίτερα είχε πάρει το χρίσμα του διεθνή με την εθνική ομάδα των ελπίδων, δεν απολάμβανε αρχικά μεγάλο χρόνο συμμετοχής με προπονητή τον Ιταλό Αντρέα Ματσόν. Η έλευση του Λευτέρη Σούμποτιτς, που πίστεψε από την πρώτη στιγμή πολύ στον Παπαλουκά και στον τρόπο παιχνιδιού του διεθνούς γκαρντ, τον βοήθησε να απελευθερώσει το ταλέντο του. Έκανε πολύ καλό δεύτερο μισό της σεζόν, αλλά η επόμενη χρονιά ήταν αυτή που άνηκε ολοκληρωτικά στον Θοδωρή Παπαλουκά. Την σεζόν 2000-1 έκανε καταπληκτικές εμφανίσεις προερχόμενος συνήθως από τον πάγκο – πάντα έμπαινε στο παρκέ περίπου στο 5’ των αγώνων – αναδείχθηκε πρώτος στις ασίστ στην ελληνική λίγκα, είχε 14.5 πόντους μέσο όρο και γενικά ήταν για αυτόν η ώρα της καταξίωσης. Παρέα με τον Γιώργο Διαμαντόπουλο συνέθεσαν ένα φοβερό δίδυμο, όλες οι μεγάλες ομάδες συνήθως έχαναν στην Νέα Σμύρνη και ο κόσμος απολάμβανε υψηλής ποιότητας μπάσκετ. Εξασφάλισε την κλήση στην εθνική ανδρών της Ελλάδας και από τότε είναι μόνιμο μέλος του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Έχει αγωνιστεί σε όλους τους επίσημούς αγώνες της εθνικής στα Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας – 2001 – της Σουηδίας – 2003 – και των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το καλοκαίρι του 2004. Οι εμφανίσεις του κέντρισαν το ενδιαφέρον των μεγάλων συλλόγων της Ελλάδας και παρότι το συμβόλαιό του στον Πανιώνιο έληγε το καλοκαίρι του 2003, μετά το τέλος της σεζόν και μετά από ένα μακράς διάρκειας καλοκαιρινό σήριαλ κατέληξε στον Ολυμπιακό μέσω... ενός καμπ των Μιλγουόκι στο οποίο συμμετείχε. Η ΚΑΕ Ολυμπιακός δαπάνησε ένα μεγάλο ποσό με αποδέκτη τον σύλλογο της Νέας Σμύρνης και ικανοποίησε και τον παίκτη. Υπέγραψε συμβόλαιο 4 ετών με οψιόν του Πειραϊκού συλλόγου και στην πρώτη του σεζόν, 2001-2 κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος – ο πρώτος και τελευταίος τίτλος του Ολυμπιακού από το 1997 και έπειτα – και έχασε το νταμπλ και το πρωτάθλημα από την ΆΕΚ με 3-2 νίκες στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος. Το καλοκαίρι οι δρόμοι του Θοδωρή Παπαλουκά και του Ολυμπιακού χώρισαν απρόσμενα και τέλη Αυγούστου του 2002 με αρχές του Σεπτέμβρη, ο Έλληνας παίκτης βρέθηκε σε κρίσιμο σταυροδρόμι της καριέρα του. Ήθελε να βρει ένα μεγάλο σύλλογο και να συνεχίσει την καριέρα του σε υψηλό επίπεδο μετά την πρώτη συμμετοχή του στην Ευρωλίγκα. Ήρθαν προτάσεις από τον Μακεδονικό και την Ισπανική Γέιδα, μόλις έγινε γνωστό ότι έμεινε ελεύθερος, αλλά έψαχνε κάτι καλύτερο. Ευτυχώς για αυτόν η ΤΣΣΚΑ του Ντούσαν Ίβκοβιτς που είχε υπογράψει στον σύλλογο της Μόσχας και έκανε προετοιμασία στο Βελιγράδι, ενδιαφέρθηκε άμεσα. Ο Θοδωρής πήρε το πρώτο αεροπλάνο, συνάντησε τον Νίκο Χατζηβρέττα στον ενδιάμεσο σταθμό της Θεσσαλονίκης και άρχισε την νέα του περιπέτεια! Τον τρίτο του χρόνο ήδη διανύει στην ΤΣΣΚΑ ο Θοδωρής Παπαλουκάς και πραγματοποιεί μια καριέρα γεμάτη επιτυχίες. Δύο πρωταθλήματα και ισάριθμες συμμετοχές σε ευρωπαϊκά φάιναλ φορ, πάρα πολλές νίκες και ελάχιστες ήττες. Ο παίκτης είναι ευτυχισμένος στην ομάδα του, ο κόσμος τον αγαπάει και φαίνεται πως και οι ιθύνοντες της ΤΣΣΚΑ είναι ικανοποιημένοι από την δικιά του προσπάθεια. Από τον «εθνικό Ελληνορώσων» στην ομάδα – Θρύλο της Ρωσίας και ποιος ξέρει τι μονοπάτια επιφυλάσσει ακόμα η καριέρα του Έλληνα παίκτη που τον Ιανουάριο ανακηρύχθηκε καλύτερος παίκτης της Ευρωλίγκα. Τελείωσε εκμεταλλευόμενος και την εντυπωσιακή ποιότητα της ομάδας του χωρίς ήττα την πρώτη φάση των ομίλων στα 14 επίσημα παιχνίδια και προσμένει σε μεγαλύτερες ακόμα επιτυχίες για αυτόν και το ελληνικό μπάσκετ! www.papaloukas.net

Ena palikari xanetai...

Χωρίς πολλά λόγια ένα παλικάρο χάθηκε άδικα...

Σοκ και θρήνος στο ελληνικό μπάσκετ... Την ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα έχασε το Σάββατο (02/06) ο Γιάννης Βούλγαρης. Ο παίκτης του Παγκρατίου προσπάθησε να αποφύγει ένα παιδί με την μηχανή του, όμως, στην συνέχεια έχασε τον έλεγχο και τραυματίστηκε θανάσιμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Βούλγαρης κατευθυνόταν στο σημείο που είχαν δώσει ραντεβού τα μέλη της ομάδας του, προκειμένου να αναχωρήσουν για την Θεσσαλονίκη, όπου θα έδιναν την Κυριακή (03/06) αγώνα με το Πανόραμα.

Αυτό ηταν το δελτίο τύπου...Ας ειναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει...

Peja Stojakovic #16

Career

Predrag Stojakovic was born on 9th june 1977 in the town of slavonska pozega. He started playing basketbal at an early age. In 1989 till 1992 he played for Sloga(Slavonska Pozega) (YUG).He practiced twice a day and soon he became a great tallented player.When he and his family lost there buisness because of war, they fled from Croatia to Belgrade,Serbia and Montenegro , he started playing for Redstar Belgrade at the age of 15. Soon he was spotted by PAOK Thessaloniki (greece). That was a great oppertunity for him to play professional basketball. He moved to PAOK where he spent four seasons with the greek club. Soon he made a name for himself in europe. I didnt take a long time before he was selected by the Kings in the first round (14th overall pick) of the 1996 NBA Draft while still playing in Greece. He continued to play there until the Sacramento Kings signed him to the 1998-99 season. After two seasons coming off the kings bench, he had a breakthrough season in 2000- 2001,as a starter he averaged 20.4 point and 5.8 rebounds per game. Also .400 from his favorite three-point range. He finished second in the league's Most Improved Player voting. In 2001-02, he played in the NBA All-Star Game for the first time. His scoring average went up to 21.2 ppg, and he reached career highs in shooting percentage (.484) and three-point percentage (.416). His scoring average dropped slightly to 19.2 ppg in 2002-03, but he played again in the All-Star Game. In both seasons, he won the three-point shooting contest conducted during All-Star Weekend. In 2003-04, Stojakovic was again selected as an All-Star, and finished second in the league in scoring with a career-high 24.2 ppg. He also led the NBA in free-throw percentage (.927) and three-pointers made for the season (240). As a member of the Serbia and Montenegro national team, he earned gold medals at the 2001 European Championships (Eurobasket), held in Turkey, and the 2002 FIBA World Championships, held in Indianapolis, Indiana. Stojakovic was a member of the all- tournament team in Indianapolis, along with fellow NBA stars Manu Ginobili, Dirk Nowitzki, and Yao Ming.

Personal

• Filmed a commercial in his native Serbian an Greek languages for the NBA last season, speaking out against violence and warning children of the dangers of smoking
• Co-hosted a Christmas Toy Drive with Vlade Divac which resulted in the shipping of 10,000 toys to Serbia
• Became a Greek citizen in 1993 because teams from his native Yugoslavia were not permitted to play in the European Cup

Clubs

• 1989-1992: Sloga(Slavonska Pozega)(YUG)

• 1992-1993: Crvena Zvezda Beograd(YUG)
• 1993-received Greek citizenships
• 1993-1994: PAOK Thessaloniki (GRE): sat out
• 1994-1995: PAOK Thessaloniki (GRE)

• 1995-1996: PAOK Thessaloniki (GRE): injured during the start of the season but then joined back the team: 16.9ppg
• 1996: drafted by Sacramento Kings (NBA,1rd(14))
• 1996-1997: PAOK Thessaloniki (GRE): broken his leg: 16games: 20.3ppg, 4.6rpg
• 1997-1998: PAOK Thessaloniki (GRE): 23.9ppg, 4.9rpg, 2.5apg
• 1998-1999: Kinder Bologna offers (ITA) over $4.5mln for 3 years, finally signed 3-years contract with Sacramento Kings.(NBA) for $3.93mln per season rookieseason 8.4ppg

• 1999-2000: Sacramento Kings (NBA): 11.9ppg, 3.7rpg, 1.4apg
• 2000 - signed 7-years contract for $40,685,000 at Sacramento (NBA)
• 2000-2001: Sacramento Kings (NBA,1T): 20.4ppg, 5.8rpg, 2.2apg, 1.2spg
• 2001-2002: Sacramento Kings (NBA,1T): Regular Season: 71games: 21.2ppg, 5.3rpg, 2.5apg, 1.1spg Injured during playoffs only played 10 games 14.8ppg
• 2002-2003: Sacramento Kings (NBA,1T)
• 2003-2004: Sacramento Kings (NBA,1T)
• 2004-2005: Sacramento Kings (NBA,1T)

Facts

• 1997-1998 Greek All-Star Game
• 1997-1998 Greek MVP 1998 Named MVP of the Greek League after averaging 23.9 ppg, 4.9 rpg, 2.5 apg and 1.20 spg in 24 games for PAOK
• 1998-Greek League Finalist -98
• 1999-2002 Yugoslavian National Team
• 1999-European Championships in France bronze medal
• 2000-Olympic Games(Sydney)
• 2000-Yugoslavian 2nd Best Player Abroad
• 2001-NBA All-Star Game 3-Point Contest Finalist
• 2001-NBA All-Star Game America On-Line 2Ball Contest Winner
• 2001-NBA All-Improved Team -
• 2001-NBA Western Conference Semifinals
• 2001-European Championships in Turkey gold medal
• 2001-European Championships MVP
• 2002-NBA Western Confrence Finals
• 2002-NBA Pacific Division Champion
• 2002-NBA Semifinals vs Lakers

• 2002-NBA All-Star Game 11points
• 2002-NBA All-Star Game 3-Point Contest Winner
• 2002-World Championships in Indianapolis Gold medal(USA)
• 2002-World Championships All-Star Team
• 2003-NBA All-Star Game 3-point Contest Winner for the second time.Stojakovic became the fifth repeat champion in the 18-year history of the event that precedes the NBA All-Star game.

Dejan Bodiroga The Glory Kid

Στις 7 Ιουνίου του 1993 το ευρωπαϊκό (και όχι μόνο) μπάσκετ θρηνούσε το χαμό του παμμέγιστου Ντράζεν Πέτροβιτς, του Μότσαρτ των παρκέ, μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Κεντρική Ευρώπη. Σαν να το 'θέλε έτσι η μοίρα που τη συγκεκριμένη ημέρα, 14 χρόνια αργότερα (07/06/07), ένας άλλος μεγάλος του σπορ και ξάδελφός του Ντέγιαν Μποντιρόγκα, ανακοίνωνε το τέλος του δικού του ταξιδιού. Ενός ταξιδιού που είχε ως τερματικό σταθμό τη Ρώμη και την τοπική Βίρτους. Ενός ταξιδιού που διήρκησε (σε επαγγελματικό επίπεδο) 17 ολόκληρα χρόνια και συνοδεύτηκε από δεκάδες προσωπικούς τίτλους αλλά και ομαδικές διακρίσεις. Δεν είναι τυχαίο πως όπου κι αν πήγε, τα χρώματα όποιας ομάδας κι αν υπερασπίστηκε, άφησε το προσωπικό του, μοναδικό, σημάδι.

Τι κι αν η ταχύτητα δεν τον χαρακτήριζε ως παίκτη; Τι κι αν δεν διέθετε τους εντυπωσιακούς μύες; Τι κι αν ο τρόπος του ήταν -για πολλούς- μονοδιάστατος; Το οξύ πνεύμα, η γρήγορη σκέψη και η άμεση αντίδραση ήταν στοιχεία που κάλυπταν με απόλυτη επιτυχία κάθε αδυναμία του. Δεν θυμόμαστε πολλούς επαγγελματίες που να είχαν την ευχέρεια να παίξουν από πλέι-μέικερ μέχρι πάουερ φόργουορντ με την ίδια συνέπεια. All around παίκτης με όλη τη σημασία της έννοιας. Εξαιρετικός χειριστής της μπάλας (μόνο με φάουλ του την έπαιρναν), δεν είχε πρόβλημα να παίξει με πρόσωπο ή πλάτη τον αντίπαλο, κάνοντας τη ζωή δύσκολη ακόμη και στους καλύτερους αμυντικούς. Το ότι αποτελεί γέννημα-θρέμμα του γιουγκοσλάβικου μπάσκετ λέει πολλά. Από τα τελευταία φυντάνια της χώρας πριν ο πόλεμος καταστρέψει τη βιομηχανία ταλέντων εμποδίζοντας την παραγωγή τους. Ο γιος του Βάσο και της Μίλκα Μποντιρόγκα, άρχισε να αγαπά το μπάσκετ σε σχετικά μεγάλη ηλικία-13 χρόνων. Ποτέ όμως δεν είναι αργά, όπως αποδείχθηκε από την πορεία του ήρωά μας. Γράφτηκε στα παιδικά τμήματα της ομάδας της πόλης που γεννήθηκε, της Πόλετερ Ζρένιανιν, ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 1988, είχε δελτίο στην ανδρική ομάδα υπό τις οδηγίες του Μίοντραγκ Νίκολιτς, παλιού Γιουγκοσλάβου διεθνή. Μια μεγάλη πορεία είχε μόλις αρχίσει, αν και το ξεπέταγμά του ήρθε τον Αύγουστο του 1989.

Βλέποντας ήδη τον κόσμο από τα 205 εκατοστά (όχι κάτι συνηθισμένο για 17χρονο αγόρι), ο Μποντιρόγκα κέντρισε το ενδιαφέρον του αδικοχαμένου Κρέσιμιρ Τσόσιτς. Ο τελευταίος κατόρθωσε να πείσει την οικογένειά του (και ειδικά τη μητέρα του) να αφήσει τον μικρό Ντέγιαν να μετακομίσει στη Ζαντάρ και να γίνει επαγγελματίας. Συνήθως τα Σερβάκια είχαν ως μεγάλο όνειρο να παίξουν στις δυνάμεις του Βελιγραδίου, είτε στην Παρτιζάν είτε στον Ερυθρό Αστέρα. Ωστόσο ο "Μποντ" ακολούθησε δρόμο διαφορετικό. Ίσως πιο δύσκολο, μακριά από τη βάση του, αλλά είχε βάλει σκοπό να πετύχει.

Αρχικά εντάχθηκε στο εφηβικό τμήμα του συλλόγου, αλλά σύντομα ο προπονητής του ανδρικού τμήματος του έδωσε την ευκαιρία να παίξει σε ανώτερο επίπεδο. Η καριέρα του όμως στην κροατική ομάδα έλαβε πολύ γρήγορα τέλος. Ούτε καν που πρόλαβε να συνηθίσει το κλίμα. Ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε στη γειτονική χώρα άφησε το σημάδι του στον Ντέγιαν. Ήταν αδύνατο εκείνη την εποχή ένας Σέρβος να ανήκει στο έμψυχο δυναμικό Κροατών. Στο δρόμο του βρέθηκε και πάλι ο... μέντοράς του, Κρέσιμιρ Τσόσιτς. Όντας στην Αθήνα ως προπονητής της ΑΕΚ πλέον, ο Τσόσιτς αποφάσισε να τον φέρει για δοκιμή στη χώρα μας. Συμμετείχε σε προπονήσεις τόσο της Ένωσης όσο και του Ολυμπιακού, αλλά η άρνησή του να πάρει την ελληνική υπηκοότητα (θυμάστε τη μόδα της εποχής) -και παρά τα καλά χρήματα που του υποσχέθηκαν οι "ερυθρόλευκοι"- εμπόδισε τη μεταγραφή του σε μια από τις δύο ομάδες.

Σε κακό πάντως δεν του βγήκε, καθώς πήρε το αεροπλάνο για την Ιταλία και την Τεργέστη. Εκεί ο συμπατριώτης του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς τον περίμενε με ανοικτές αγκάλες. 19 χρόνων πλέον ο Μποντιρόγκα έκανε το ντεμπούτο του στο ιταλικό πρωτάθλημα ως παίκτης της Στεφανέλ έχοντας 21.3 πόντους σε 30 αγώνες της κανονικής περιόδου. Είχε βρει πλέον το λιμάνι του, την ίδια ώρα που η ομάδα ανακάλυψε τον ηγέτη της. Άργησε βέβαια να γευτεί τη χαρά ενός τίτλου. Μετά από τρεις χαμένους τελικούς Κυπέλλου Κόρατς (ο ένας από τον ΠΑΟΚ), η Στεφανέλ Μιλάνο πλέον (ο χορηγός άλλαξε πόλη όπως και πολλοί παίκτες) κατακτά το κύπελλο στην Ιταλία την περίοδο 1995-96.

Εν τω μεταξύ, το προηγούμενο καλοκαίρι (1995) είχαν γίνει δύο γεγονότα που σημάδεψαν αναμφίβολα την καριέρα: ήταν από τους πρωταγωνιστές της νέας Γιουγκοσλαβίας, η οποία συμμετείχε για πρώτη φορά σε διεθνή διοργάνωση μετά από τον πόλεμο, στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο, ενώ επιλέχθηκε στο Νο51 του ντραφτ από τους Σακραμέντο Κινγκς (δεν έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ).

Το καλοκαίρι του 1996, μετά από το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, ο "Ντέκι" αποφασίζει να αφήσει το Μιλάνο αποδεχόμενος την πρόσκληση-πρόκληση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να πάει στη Ρεάλ. Τα χρήματα (ένα εκ. δολάρια) και η επιμονή του κόουτς (τον γνώριζε ήδη από την εθνική) αποτέλεσαν το δέλεαρ που έψαχνε. Τα δύο χρόνια που έμεινε στη Μαδρίτη αποτέλεσαν μια μάλλον κακή παρένθεση. Το υλικό της "βασίλισσας" ήταν πλούσιο, οι προσδοκίες μεγάλες, αλλά πλην ενός ευρωπαϊκού τίτλου (κύπελλο κυπελλούχων), η διετία ήταν στείρα. Ενδιάμεσα, το 1997, ο "Ζοτς" έφυγε για τη Μπένετον και ο Μποντιρόγκα έχασε το ψυχολογικό στήριγμά του στην ομάδα. Όχι βέβαια για πολύ, αφού θα το βρει και πάλι στην πορεία.

ετά από το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας (1998), ήρθε η πρόταση του Παναθηναϊκού. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι αναζητούσαν διακαώς τρόπο να επαναφέρουν το "τριφύλλι" στην κορυφή και ο Μποντιρόγκα ήταν η κατάλληλη επιλογή για να χτιστεί γύρω του μια νέα αυτοκρατορία. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, δεν έπεσαν καθόλου έξω. Ο Λευτέρης Σούμποτιτς πέτυχε να "δέσει" τον "Μπόντι" με τους Ράτζα, Αλβέρτη, Οικονόμου και οι "πράσινοι" με μειονέκτημα έδρας στους τελικούς έναντι του Ολυμπιακού κατακτούν το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ.

Τα καλά μόλις είχαν αρχίσει. Η άφιξη των Ζέλικο Ομπράντοβιτς και Ρέμπρατσα από το Τρεβίζο ενισχύει ακόμη περισσότερο τον Παναθηναϊκό και η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται με τον Μποντιρόγκα να είναι ο... βασιλιάς. Ο άνθρωπος της τελευταίας επίθεσης, ο άνθρωπος της κρίσιμης στιγμής. Δύο ευρωπαϊκοί τίτλοι σε Θεσσαλονίκη (2000) και Μπολόνια (2002) και ακόμη δύο πρωταθλήματα Ελλάδας (2000, 2001) προστίθενται στο βιογραφικό του Σέρβου φόργουορντ, ο οποίος κατάφερε να εξελιχθεί σε αναπόσπαστο κομμάτι της πράσινης κερκίδας. Το σύνθημα "Ντέγιαν Μποντιρόγκα, οε οε" δονούσε την ατμόσφαιρα σε κάθε ματς του Παναθηναϊκού.

Τα ωραία βέβαια έχουν κάποτε κι ένα τέλος. Το καλοκαίρι του 2002, μετά από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στην Αργεντινή (ήταν μάλιστα αρχηγός), ο Μποντιρόγκα κρίνει την προσφορά της Μπαρτσελόνα πιο συμφέρουσα από εκείνη που του έκανε η ελληνική ομάδα. Άλλωστε οι "μπλαουγκράνα" πεινούσαν για τίτλους και δη το ευρωπαϊκό, σε αντίθεση με τους χορτασμένους "πράσινους". Η Βαρκελώνη του στρώνει κόκκινο χάλι και ο Σβέτισλαβ Πέσιτς τον χρίζει ηγέτη. Δίπλα στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ο "Ντέκι" κατακτά την Ευρωλίγκα (2003), δύο πρωταθλήματα Ισπανίας (2003, 2004) και ένα Κόπα ντελ Ρέι (2003). Όταν, δε, βρέθηκε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον Παναθηναϊκό στο κλειστό του Σπόρτιγκ, ο κόσμος τον έκανε να κλάψει. Το πανό "Γύρνα γρήγορα πίσω, είσαι ένας από μας" χαράχθηκε για πάντα στη μνήμη του.

Στη Ρόμα απλά έκλεισε την καριέρα του. Μετά από ένα μίνι σίριαλ, στο οποίο μπλέχτηκε και ο Παναθηναϊκός (ουσιαστικά δεν ενδιαφέρθηκε), ο Σέρβος συνάντησε και πάλι τον Πέσιτς. Τίτλο δεν κατέκτησε (διεκδίκησε την περσινή περίοδο το Κύπελλο), αλλά έφυγε με το κεφάλι ψηλά. Πάντα έτσι έκανε στην επίθεση και η μπάλα τον υπάκουεi.

from: www.contra.gr